اصغر کریمی
طرح امنیت اجتماعی که اسم رمز سرکوب زنان و جوانان است، در ده ماه گذشته در ابعاد بسیار وسیعی در سراسر کشور جریان داشته است. طبق آمار رژیم تنها در شش ماه اول سال ٨٦، ١٩٣٠٠٠ نفر در استان اصفهان بدلیل بدحجابی دستگیر شده و یا مورد بازجوئی قرار گرفته اند. در مازندران در همین مدت طبق گفته فرمانده نیروهای انتظامی این استان ٤٣٠٠٠ نفر و در استان کرمانشاه ٤٠٠٠٠ نفر دستگیر شده اند. تعداد افرادی که در دو استان کرمانشاه و مازندران مورد تذکر و اهانت قرار گرفته اما دستگیر نشده اند اعلام نشده است. به عبارتی در شش ماه اول سال در سراسر کشور چند میلیون نفر به جرم عدم رعایت حجاب و سایر مقررات اسلامی دستگیر شده یا مورد بازجوئی و توهین و اذیت و آزار قرار گرفته اند. این آمار قبل از هرچیز ابعاد مقاومت و مبارزه زنان و جوانان را در برابرحکومت نشان میدهد. گستردگی این مبارزه است که در چند روز گذشته مقامات مختلف حکومت را به جان هم انداخته است. غلامحسين الهام سخنگوی دولت رسما در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که دولت مسئولیتی در این زمینه ندارد و حسین اشتری فرمانده امنيت عمومی نيروی انتظامی دست به افشاگری زد و گفت: "طرح ارتقاء امنيت اجتماعی با هماهنگی کامل همه مراجع قضايی و اجرايی انجام شده و ادامه می یابد و دستور اجرای آن از سوی محمود احمدی نژاد به نيروی انتظامی ابلاغ شده است". محسن اسماعيلی از اعضای شورای نگهبان نیز صراحتا ادعای مخالفت دولت با طرح امنيت اجتماعی را "انتخاباتی" دانست و مورد سرزنش قرار داد. این گوشه ای از بالا گرفتن دعوا در میان مقامات حکومت است که تا مغز استخوان آن رخنه کرده است.
صرفنظر از اینکه مضحکه انتخابات چه تاثیری در این عقب نشینی ها و تبری جستن از گناه! داشته باشد، یک چیز روشن است و آن اینکه زنان و جوانان نه تنها عقب ننشستند و اسلامی تر و با حجاب تر و "عفیف" تر نشدند بلکه در ابعادی که گوشه ای از آن برشمرده شد به مقابله با رژیم و عواملش برخاستند. تجمع اعتراضی مردم در شیراز و مقابله آنها با لباس شخصی ها و نیروهای انتظامی در روزهای گذشته تنها یکی از نمونه های این اعتراض و مقاومت توده ای در برابر این طرح بوده است.
هم آمار دستگیریها و ضرب و شتم ها و هم بالا گرفتن دعوا در بالا بر سر سرکوب زنان و جوانان، اذعان به این حقیقت است که مردم، زنان وجوانان سر تسلیم فرود نیاورده و در کوچه و خیابان و همه جا در حال مقاومت و دهن کجی به اسلام و قانون و ماموران حکومت بوده اند. فرماندهان احمق نیروهای انتظامی رژیم، این تعداد دستگیری و تعداد بیشمار زندان های خود را شاید نشانه عظمت و توان حکومت بدانند، اما سران رژیم و عاقل ترهایشان بخوبی میدانند که این پاشنه آشیل آنها و نقطه قوت جنبش سرنگونی است.
سران رژیم بخوبی میدانند که نسل جوان را که در همه عرصه ها در حال مبارزه برای خلاصی فرهنگی و رهائی از حجاب و مقررات اسلامی است، نمیتوانند شکست بدهند. سه دهه است که پیشروی این نسل را بطور تصاعدی میبینند و علیرغم همه طرح های سرکوب میبینند که راه به جائی نبرده اند. اینها زنان و جوانانی بوده اند که با شجاعت، با دست خالی و اغلب به شکل انفرادی، درمقابل انواع اوباش سازمان یافته مسلح حکومت که قانون و زندان و کل دولت هم آنها را همراهی میکند، سینه سپر کرده اند و جواب آنها را داده اند. این جنبشی است که عمرش به قدمت عمر رژیم است. ٢٩ سال است به شنیع ترین وجه سرکوب میشود و سر فرود نمی آورد. این جنبشی است که تاکنون درسهای خوبی به مقامات حکومت و فرماندهانشان داده است. حضور دختران و پسران جوان کم حجاب در پوسترهای انتخاباتی دو سال قبل رفسنجانی، یکی از اصلی ترین مهره های بنیانگذار و حافظ جمهوری اسلامی، یکی از این موارد بود!
این گوشه ای از جنبش سرنگونی طلبانه و آزادیخواهانه مردم ایران است. جنبشی که یک سر آن در کارخانه ها، سر دیگر آن در میان معلمان، یک سرش در دانشگاه ها و سر دیگرش در خیابانها است. جنبشی که هرروز به چپ میچرخد و بر تارکش سوسیالیسم و آزادی و برابری نوشته شده است.
بگذار حتی کسانی در میان اپوزیسیون این جنبش را شکست خورده تلقی کنند و طرحهای شکست طلبانه در مقابلش قرار دهند. اینها ابعاد این جنبش را نشناخته اند. این جنبش نه تنها بیشترین شکاف را در بالاترین سطوح حکومت ایجاد کرده است بلکه گهگاه چرت این بخش از اپوزیسیون را نیز پاره میکند و قطعنامه ها و مصوباتشان را بی اعتبار و کهنه میکند.
ما بارها اعلام کرده ایم که رژیم توان سرکوب یک جنبش توده ای گسترده را ندارد. رژیمی با مجموعه ای بحران عمیق اقتصادی و سیاسی و اجتماعی، در سطح جهانی منزوی و سوار بر دریائی از خشم و انزجار توده ای قادر به شکست دادن این جنبش نیست. برعکس این جنبش است که دائما بالائی ها را به جان هم می اندازد، مرعوبشان میکند، عقبشان میراند و توان سرکوب گسترده را از آنها میگیرد. اختلاف مقامات و ارگانهای مختلف سرکوب درمورد طرح امنیت اجتماعی و مقابله با بدحجابی، راه پیشروی مبارزه علیه این طرح و علیه کل این رژیم را هموارتر میکند. سازمان دهی این مبازره میلیونی و گسترده وظیفه مبرم فعالین مدافع حقوق زن، آزادیخواهان و کمونیست های کارگری است. *
طرح امنیت اجتماعی که اسم رمز سرکوب زنان و جوانان است، در ده ماه گذشته در ابعاد بسیار وسیعی در سراسر کشور جریان داشته است. طبق آمار رژیم تنها در شش ماه اول سال ٨٦، ١٩٣٠٠٠ نفر در استان اصفهان بدلیل بدحجابی دستگیر شده و یا مورد بازجوئی قرار گرفته اند. در مازندران در همین مدت طبق گفته فرمانده نیروهای انتظامی این استان ٤٣٠٠٠ نفر و در استان کرمانشاه ٤٠٠٠٠ نفر دستگیر شده اند. تعداد افرادی که در دو استان کرمانشاه و مازندران مورد تذکر و اهانت قرار گرفته اما دستگیر نشده اند اعلام نشده است. به عبارتی در شش ماه اول سال در سراسر کشور چند میلیون نفر به جرم عدم رعایت حجاب و سایر مقررات اسلامی دستگیر شده یا مورد بازجوئی و توهین و اذیت و آزار قرار گرفته اند. این آمار قبل از هرچیز ابعاد مقاومت و مبارزه زنان و جوانان را در برابرحکومت نشان میدهد. گستردگی این مبارزه است که در چند روز گذشته مقامات مختلف حکومت را به جان هم انداخته است. غلامحسين الهام سخنگوی دولت رسما در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که دولت مسئولیتی در این زمینه ندارد و حسین اشتری فرمانده امنيت عمومی نيروی انتظامی دست به افشاگری زد و گفت: "طرح ارتقاء امنيت اجتماعی با هماهنگی کامل همه مراجع قضايی و اجرايی انجام شده و ادامه می یابد و دستور اجرای آن از سوی محمود احمدی نژاد به نيروی انتظامی ابلاغ شده است". محسن اسماعيلی از اعضای شورای نگهبان نیز صراحتا ادعای مخالفت دولت با طرح امنيت اجتماعی را "انتخاباتی" دانست و مورد سرزنش قرار داد. این گوشه ای از بالا گرفتن دعوا در میان مقامات حکومت است که تا مغز استخوان آن رخنه کرده است.
صرفنظر از اینکه مضحکه انتخابات چه تاثیری در این عقب نشینی ها و تبری جستن از گناه! داشته باشد، یک چیز روشن است و آن اینکه زنان و جوانان نه تنها عقب ننشستند و اسلامی تر و با حجاب تر و "عفیف" تر نشدند بلکه در ابعادی که گوشه ای از آن برشمرده شد به مقابله با رژیم و عواملش برخاستند. تجمع اعتراضی مردم در شیراز و مقابله آنها با لباس شخصی ها و نیروهای انتظامی در روزهای گذشته تنها یکی از نمونه های این اعتراض و مقاومت توده ای در برابر این طرح بوده است.
هم آمار دستگیریها و ضرب و شتم ها و هم بالا گرفتن دعوا در بالا بر سر سرکوب زنان و جوانان، اذعان به این حقیقت است که مردم، زنان وجوانان سر تسلیم فرود نیاورده و در کوچه و خیابان و همه جا در حال مقاومت و دهن کجی به اسلام و قانون و ماموران حکومت بوده اند. فرماندهان احمق نیروهای انتظامی رژیم، این تعداد دستگیری و تعداد بیشمار زندان های خود را شاید نشانه عظمت و توان حکومت بدانند، اما سران رژیم و عاقل ترهایشان بخوبی میدانند که این پاشنه آشیل آنها و نقطه قوت جنبش سرنگونی است.
سران رژیم بخوبی میدانند که نسل جوان را که در همه عرصه ها در حال مبارزه برای خلاصی فرهنگی و رهائی از حجاب و مقررات اسلامی است، نمیتوانند شکست بدهند. سه دهه است که پیشروی این نسل را بطور تصاعدی میبینند و علیرغم همه طرح های سرکوب میبینند که راه به جائی نبرده اند. اینها زنان و جوانانی بوده اند که با شجاعت، با دست خالی و اغلب به شکل انفرادی، درمقابل انواع اوباش سازمان یافته مسلح حکومت که قانون و زندان و کل دولت هم آنها را همراهی میکند، سینه سپر کرده اند و جواب آنها را داده اند. این جنبشی است که عمرش به قدمت عمر رژیم است. ٢٩ سال است به شنیع ترین وجه سرکوب میشود و سر فرود نمی آورد. این جنبشی است که تاکنون درسهای خوبی به مقامات حکومت و فرماندهانشان داده است. حضور دختران و پسران جوان کم حجاب در پوسترهای انتخاباتی دو سال قبل رفسنجانی، یکی از اصلی ترین مهره های بنیانگذار و حافظ جمهوری اسلامی، یکی از این موارد بود!
این گوشه ای از جنبش سرنگونی طلبانه و آزادیخواهانه مردم ایران است. جنبشی که یک سر آن در کارخانه ها، سر دیگر آن در میان معلمان، یک سرش در دانشگاه ها و سر دیگرش در خیابانها است. جنبشی که هرروز به چپ میچرخد و بر تارکش سوسیالیسم و آزادی و برابری نوشته شده است.
بگذار حتی کسانی در میان اپوزیسیون این جنبش را شکست خورده تلقی کنند و طرحهای شکست طلبانه در مقابلش قرار دهند. اینها ابعاد این جنبش را نشناخته اند. این جنبش نه تنها بیشترین شکاف را در بالاترین سطوح حکومت ایجاد کرده است بلکه گهگاه چرت این بخش از اپوزیسیون را نیز پاره میکند و قطعنامه ها و مصوباتشان را بی اعتبار و کهنه میکند.
ما بارها اعلام کرده ایم که رژیم توان سرکوب یک جنبش توده ای گسترده را ندارد. رژیمی با مجموعه ای بحران عمیق اقتصادی و سیاسی و اجتماعی، در سطح جهانی منزوی و سوار بر دریائی از خشم و انزجار توده ای قادر به شکست دادن این جنبش نیست. برعکس این جنبش است که دائما بالائی ها را به جان هم می اندازد، مرعوبشان میکند، عقبشان میراند و توان سرکوب گسترده را از آنها میگیرد. اختلاف مقامات و ارگانهای مختلف سرکوب درمورد طرح امنیت اجتماعی و مقابله با بدحجابی، راه پیشروی مبارزه علیه این طرح و علیه کل این رژیم را هموارتر میکند. سازمان دهی این مبازره میلیونی و گسترده وظیفه مبرم فعالین مدافع حقوق زن، آزادیخواهان و کمونیست های کارگری است. *
.gif)
No comments:
Post a Comment